رضا ایرانمنش: تحمل «اخراجیها» از تحمل دوران اسارت هم سختتر بود
خبرگزاری فارس: رضا ایرامنش با اشاره به این كه هر چقدر كه از دوران جنگ فاصله میگیریم، به همان نسبت نیز از سینمای دفاع مقدس دور میشویم، گفت: دیدن «اخراجیها» برای بچههای جنگ سختتر از مشكلات دوران اسارت بود و این نوع فیلمها به اسم سینمای دفاع مقدس، تیشه به ریشه این سینما میزنند. به گزارش خبرگزاری فارس رضا ایرانمنش اظهار داشت: بعد از انقلاب و همزمان با جنگ تحمیلی، سینمایی به نام سینمای جنگ در كشور ما شكل گرفت كه این سینما از اوائل دهه 60 تا اول دهه 70 رشد چشمگیری داشت و روند صعودی پیدا كرد اما بهتدریج افت كرد و خاموش شد.
وی ادامه داد : هنگامی كه به زمان گذشته برمیگردیم، باید صادقانه اعتراف كنیم كه یكی از متولیان سینمای دفاع مقدس، حوزه هنری سازمان تبلیغات بود كه در درجه اول به تربیت هنرمندانی پرداخت كه خودشان از نزدیك جنگ را لمس كرده بودند، لذا به هنرمندانی كه قصد ورود به عرصه سینمای جنگ را داشتند بها داد. اما اینك، بسیاری از مراكز فعال در سینمای دفاع مقدس جایی ندارد و اینها ریزشهایی است كه بعد از جنگ در عرصه فرهنگ و هنر كشور ما رخ داده است.
این بازیگر فیلمهای دفاع مقدس اضافه كرد: در گذشته اگر كارگردانی یك سكانس از فیلم خود را به جنگ اختصاص میداد، میتوانست از دولت مبلغ 10 میلیون تومان كمك مالی بگیرد و همین تشویقها باعث شد تا جشنواره فیلمهای دفاع مقدس شكل بگیرد اما امروز وجود یك سكانس از جنگ در فیلم با توجه به سختیهای این سینما و هزینه بر بودن آن نه تنها حمایت مالی از سوی دولت را نخواهد داشت بلكه سبب افزایش هزینههای فیلم خواهد شد و به همین منظور تهیهكننده ترجیح میدهد كه به همان فیلمهای آپارتمانی و مُبلی بپردازد. بازیگر فیلم «دكل» تصریح كرد: متاسفانه هر سال كه از پایان جنگ دور شدیم از این سینما هم دور شدیم. من یادم میآید كه در یكی از جشنوارههای دفاع مقدس كه در شیراز برگزار شده بود، دلمان خوش بود كه لااقل همین جشنواره وجود دارد و آرزو میكردیم كه این جشنواره بینالمللی شود كه گویا این دوره تحقق پیدا كرده... به هرحال جنگ ما در دنیا بینظیر بوده و مشابهی جز در حماسه عاشورا نداشته است لذا این جنگ و نوع حماسههای رزمندگان ایرانی برای مخاطبین خارج از كشور جذابیت دارد و باید در حوزه بینالمللی این سینما تلاش بیشتری كرد.
ایرانمنش با بیان این كه سینمای دفاع مقدس كم فروغ شده و دلسوزی ندارد از وزیر ارشاد، معاونت سینمایی، مدیرعامل بنیاد فارابی، مهندس ضرغامی و همه پدران دلسوز كه جزو بچه های جنگ و جبهه محسوب میشوند، خواست تا آتش تنور دفاع مقدس را شعله ورتر سازند. بازیگر فیلم «سجاده آتش» اظهار داشت : بیشك تاریخ از ما خواهد پرسید كه چرا بهدرستی جنگ را برای نسلهای بعدی به تصویر نكشیدهایم؟ وی با اشاره به همه فیلمهای دفاع مقدس كه تاكنون تولید شده است، افزود: همه این فیلمها همچون سرسوزنی از یك اقیانوس است، در حالی كه میتوان بیشتر از این سرچشمه سیراب شد.
ایرانمنش اضافه كرد: من افق روشنی در سینمای دفاع مقدس نمیبینم چرا كه زمانی میتوانیم از افق روشن حرف بزنیم كه سینمایی داشته باشیم اما آیا بهراستی ما الان سینمای دفاع مقدس داریم؟
بازیگر فیلم «آخرین شناسایی» گفت: اگر به فیلمهایی كه با مضمون دفاع مقدس در سالهای اخیر تولید شدهاند، نگاهی بیندازیم، متوجه خواهیم شد آنچه كه به نام فیلم دفاع مقدس ساخته شده تنها نامی از این سینما بوده و از محتوا و ارزشهای دفاع مقدس تهی بوده است.
وی با اشاره به فیلم «اخراجیها» یادآور شد: با تمام احترامی كه برای آقای دهنمكی قائل هستم، اما باید بگویم فیلم ایشان نه تنها ارزشهای دفاع مقدس را منعكس نمیكند بلكه در حد طنز هم نیست و به لودهبازی نزدیك میشود. دیدن این فیلم آنقدر برای بچههای جنگ سخت بود كه برخیها مشكلات دوران اسارت را آسانتر از دیدن این فیلم تحمل میكردند و این نوع فیلم هاست كه به اسم سینمای دفاع مقدس تیشه به ریشه این سینما میزند. ایرانمنش از همه نهادهایی كه در حوزه سینمای دفاع مقدس فعالیت میكنند، خواست تا از موازی كاری بپرهیزند و به صورت واحد و یكپارچه، تمركز خود را بر روی این سینما بگذارند تا خروجی بهتری را شاهد باشیم